چاپ

سختی های یه دَهَک دَهی!

اولین بار که نظام طبقاتی در ایران رو خوندم کلاس چهارم ابتدایی بودم، نظام طبقاتی در دولت ساسانی!
و اینطور بود که طبقه ی اشراف و اعیان امتیازات ویژه ای داشتند .
خیلی دوست داشتم یه ماشین زمان منو ببره عهد ساسانی و من بشم جز طبقات اعیان و اشراف !

گذشت تا دَهه ی چهارم زندگی م.
( خدا بیامرز اصحاب کهف خوابیدن پاشدن دیدن زمونه رفته جلو! یه تومن شون شده صد تومن! )

من نخوابیده ، جبر زمونه منو برد ....؟! دقیقا نمیدونم کجا ! !
علی الظاهر جز دَهَک دَهُمَم!
خودم نمیدونستم جز ده درصد مرفه جامعه م!!!! .....تا دیروز.
تا قبل از فهمیدن این موضوع کمر درد و زانو درد داشتم و از این گیر و گرفتاری های طبقه متوسط و ...اما، اما از دیروز احساس میکنم یه پرم که سبکبال روی ابرها در حال پروازم!

از وقتی فهمیدم دَهک دَهی ام! دارم سعی میکنم وضعیت موجودم رو کاملا انکار کنم و فقط نیمه ی پر لیوان رو ببینم ، لیوانی که نمی بینم هیچ! آب هم قطره چکانی میاد!

بگذریم،
وااای،فکر اینکه موقع بیرون رفتن با کدوم ماشین م برم کلافه م کرده !
با گوشی م بیزنس میکنم و سالی هفت هشت بار میرم اینور اونور دنیا که سر بزنم به بیزنسم!
گفتم اینور اونور، چون دنبالشم ببینم دقیقا بیزنس هام کدوم ورن؟
از این ورن / از اون ورن!

حالا یه دوسه باری م تو فرودگاه گیر میدن به اضافه بارم که اونم چیزی نیست، دو سه تیکه تیر و تخته از کشور دوست و همسایه که دیگه این حرفا رو نداره!

فقط نمیدونم خونه های لوکس م و ماشین های میلیاردی م و حسابهای خارجی م دقیقا کجان!
کره ی زمین رو گذاشتم جلوم و دارم جغرافیا و تاریخ رو میکس میکنم تا ریاضی وار ابعاد و حجم ثروتم رو بدست بیارم.

دیگه وقتی یهو ناغافل آدم رو آسانسوری میچپونن تو طبقه اعیان و اشراف، این دردسرها رو هم داره.

اخیش، مام بالاخره رفتیم تو طبقه ی مرفهان بی درد ، مرفه بودن یه بی دردی خاصی داره که نگو.

✍🏻
شیشه مات