بزرگنمایی:
یک جا بند نیست. مدام از این خانه به آن خانه، از این شهر به آن شهر می‌رود تا شاید بتواند ناجی انسانی باشد که بر اثر حادثه، اتفاق، بگومگوی بچگانه، خشم آنی و... مرتکب خطایی بزرگ شده که حالا قرار است تاوان آن را با جانش بدهد.
سی که تاکنون باعث نجات جان ٢٠٠ نفر از چوبه دار شده و همچنان بی‌سروصدا به فعالیت‌های انسان‌دوستانه اش ادامه می‌دهد، بانوی ٦٨ساله و ساکن تهران است. «فرخنده جبارزادگان» اوایل فعالیت‌هایش به کودک‌مجرمان ساکن تهران اختصاص داشت، کسانی که براثر خطای کودکی مرتکب قتل غیرعمد شده و منتظر اجرای حکم بودند. این بانو همه تلاشش را می‌کرد تا از خانواده‌های اولیای دم برای‌شان رضایت بگیرد. بعد از مدتی زندانیان بسیاری او را شناختند و برای آزادی از او طلب کمک می‌کنند.
جبارزادگان معتقداست، برای زنده ماندن زندانیانی تلاش می‌کند که جرمشان قابل گذشت باشد و جرمشان قتل عمد و از پیش طراحی شده نباشد و عمدتا پرونده‌های نزاعی یا مالی را قبول می‌کند. او می‌گوید: «وقتی خانواده یک زندانی تماس می‌گیرد و از من کمک می‌خواهد نمی‌توانم، نه بگویم.» برای همین از هر جای ایران با او تماس بگیرند، شال و کلاه می‌کند و همراه ٢ بانوی دیگر «رمضانی» که سال ٨٨ خودش اولیای دم یک پرونده بوده و بانو «رضاییان» که معلم است، برای گرفتن رضایت خانواده عزیز از دست داده، می‌روند تا صلح و آشتی میان دوطرف برقرار کنند.
این بانوی خیر تأکید می‌کند: «وقتی از کسی که در زندان است و قتلی مرتکب شده دفاع می‌کنیم، فقط به خاطر خانواده‌هاست. در این سال‌ها دیده‌ایم که آنهایی که رضایت داده‌اند چگونه به آرامش رسیده‌اند. بارها شده که بعد از رضایت دادن با خانواده‌ها صحبت کرده‌ام یا خودشان تماس گرفته و گفته‌اند که فکر نمی‌کردند که تا این حد به آرامش برسند.»
هنرمندان حامی می‌شوند
فرخنده خانم تا الان توانسته با رضایت گرفتن از خانواده‌های اولیای دم، ٢٠٠ نفر از محکومان را از اعدام نجات دهد. او می‌گوید: «تمام توان‌مان را برای گرفتن رضایت از خانواده‌ها می‌گذاریم، ولی مواقعی هم بوده که خانواده‌ای از عهده تامین دیه برنیامده و ما از طریق گروه‌هایی که داریم دیه کامل را جمع کرده‌ایم. این بانوی تهرانی برای آزادی زندانیان غیرعمد به همه ایران سفر می‌کند و در این راه از کمک هنرمندان نیز بهره می‌گیرد، مثل رضا بنفشه‌خواه، مسعود رایگان، مرضیه برومند و هنرمندان محبوب مردمی دیگر که در راه جلب رضایت خانواده‌ها و نجات جان انسان‌های گرفتار از بذل مال و اعتبارشان دریغ نمی‌کنند.»