تخریب بجای مرمت
به بهانه تخریب قسمتی از سعباط میرزکیون و خانه های مجاور ، دزفول
شاید بهترین بهانه برای شهرداری و میراث فرهنگی دزفول و خلاصی از یک مکان فرسوده در بافت قدیم ( نشانه ای از هویت و تاریخ گذشتگان ) تخریب از بیخ و بن باشد ( نسخه ای اقتصادی که در دورهای پیشین دو ارگان خدماتی و فرهنگی پیچیده شده بود ) .
بدبختانه ، ابر و مه و باران هم در این روزها ، بکمک این تفکر آمدن و قرعه ی این اتفاق ناخوشایند این بار در گذر (سعباط ) میرزکیون و خانه های مجاور ، زده شد .
سالهاست که شاهد فرونشستن ساختمانهای باارزش ، یکی بعد از دیگری هستیم ، که خود نشانی از بیلان‌کار و شعارهای اداری است که خود را حافظ میراث فرهنگی و هویت شهری می دانند و با مرمتهای سطحی و غیر اصولی توسط پیمانکاران غیر متخصص هزینه های گزافی را بر دوش شهروندان ، تحمیل کرده اند .
براستی کدام ارگان ، مسیولیت این همه هزینه غیر اصولی در بازسازی و مرمت بافت قدیم را بر عهده می گیرد ؟
*رفع خطر* کلید رمزی ، آشنا برای تخریب میراث فرهنگی …
رفع خطر و تخریب و فواید آن :
_ تملک مالکین برای ساخت وسازهای جدید و خلاصی از پلاکهای رنگی میراث فرهنگی
_ افزایش قیمت ملک توسط دلالان
_حفظ منافع افرادی که سود و ضررشان را ارجع بر نفع شهروندان میدانند
_ راحتی خیال ، برای عدم سرویس دهی به شهروندان ساکن در بافت قدیم شهری
_ عدم نظارت و مرمت و خارج شدن از لیست نظارت دستگاه مجری
متاسفانه بروز این گونه از فجایع فرهنگی ، شاید از سوی مالکین و ومسئولین ،خوش یوم باشد ، اما ضربه هولناکی است بر پیکره هویت فرهنگی و تاریخی و عاطفه ی کل شهروندان شهر دزفول که می توانست با مدیریت و اعطای خدمات و وام های مرمت ، از بروز چنین حوادثی جلوگیری کرد و خانه های تاریخی را بعنوان *خانه های بومگردی* به منبعی اقتصادی ، جایگزین ساخت .
تجربه ای موفق که نمونه های کوچک آن در این شهر دیده می شوند.
نظام الدین امامی فر
بهار ۱۴۰۳
