یادداشت اختصاصی صبح ملت نیوز از اوضاع این روزهای فوتبال ایران؛
فوتبال ایران تابستان‌ها داغ است، اما نه به خاطر بازی‌های جذاب یا نقل‌وانتقالات بزرگ، بلکه بیشتر به خاطر قراردادهای عجیب‌وغریب و بازار سیاه دلال‌ها که به شکل عجیبی گل کرده‌اند. این‌روزها دیگر خبری از قراردادهای معقول نیست؛ بازیکنانی که گاه نه در سطح ملی و حتی لیگ داخلی افتخار خاصی ندارند، با قراردادهایی آن‌چنان نجومی می‌بندند که آدم تعجب می‌کند این اعداد واقعاً از کجا می‌آیند!
وقتی یک بازیکن معمولی بدون حتی یک فصل بازی درخشان، با رقم ۸۰ تا ۱۰۰ میلیارد تومان قرارداد می‌بندد، باید کمی فکر کنیم که این پول از کجا آمده؟ آیا واقعاً فوتبال ما چنین پتانسیلی دارد یا دلال‌ها پشت پرده بازی می‌کنند و به جای کیفیت، جیب‌های خودشان را پر می‌کنند؟!
حالا قراردادهای رویایی را با واقعیت جامعه ایران مقایسه کنید: درآمد متوسط یک خانواده ایرانی در بهترین حالت شاید به زور به ۳۰ میلیون تومان در ماه برسد، اما ما اینجا بازیکنی داریم که یک شبه، چند صد میلیون تومان در ماه درآمد دارد. انگار فوتبال ایران در دنیای موازی با مردم عادی زندگی می‌کند! این فاصله عجیب و غریب نه فقط از عدالت اجتماعی بلکه از منطق اقتصادی هم فرسنگ‌ها دور است.
دلال‌ها هم کارشان را خوب بلدند. آنها مثل دلال‌های بازار بورس، قیمت‌ها را بالا می‌برند، مشتریان را می‌چرخانند و پشت صحنه، قراردادها را چند برابر می‌کنند. البته بازیکن هم بدون آنها شاید نمی‌توانست چنین پول‌هایی به جیب بزند، اما سوال اصلی این است: آیا فوتبال ما به یک بازار دلال‌بازی تبدیل شده است یا هنوز معنای واقعی ورزش را حفظ کرده‌ایم؟
مدیران باشگاه‌ها؟ بعضی از آنها بیشتر نقش بازیگران یک نمایش بزرگ را دارند تا مدیران واقعی تیم. انگار مسابقه گذاشته‌اند که چه کسی پول بیشتری بدهد و قراردادهای نجومی ببندد، بدون آنکه نگاه جدی به کیفیت فنی تیم‌ها یا سرمایه‌گذاری در ساختارهای اساسی فوتبال داشته باشند. همه اینها باعث شده لیگ برتر ما به جای یک رقابت سالم و فنی، تبدیل به بازار خرید و فروش بازیکنانی شود که اغلب فقط اسمی هستند روی یک کاغذ پر از صفر و بدتر از همه، این موج قراردادهای میلیاردی نه تنها باعث نشده فوتبال ما کیفیت بهتری پیدا کند، بلکه برخی بازیکنان با قراردادهای چند صد میلیاردی، نه فقط عملکرد قابل دفاعی ندارند بلکه گاه حتی در ترکیب اصلی هم جای ثابتی ندارند! این یعنی پول‌های بادآورده‌ای که به فوتبال تزریق می‌شود، بیشتر صرف حباب‌سازی و جیب‌پرکردن می‌شود تا ارتقای واقعی فوتبال
در نهایت، چیزی که بیشتر از همه آسیب می‌بیند، هوادار است؛ مردمی که عاشق فوتبال هستند و دلشان برای شور و هیجان واقعی می‌تپد، اما هر سال بیشتر از قبل ناامید می‌شوند. لیگ ما به بازاری تبدیل شده که دلال‌ها، مدیران و بازیکنان با قراردادهای نجومی بازیگران اصلی آن هستند، و کیفیت بازی و جان فوتبال هر روز بیشتر به حاشیه می‌رود.
اگر فوتبال ایران قرار است دوباره به روزهای اوجش بازگردد، باید این بازار سیاه میلیاردی که توسط دلال‌ها و قراردادهای عجیب‌وغریب شکل گرفته، ترمیم شود و مدیریتی شفاف و منطقی جایگزین آن گردد. وگرنه این فوتبال، صرفاً نمایشی از عدد و رقم است.
پیمان چینی‌ساز
