یادداشت اختصاصی پیمان چینی‌ساز و بررسی کامل بازی تیم ملی ایران مقابل تیم ملی کیپ ورد
وقتی ساختار دفاعی حریف، سدّ راهِ حملاتِ ما شد — بررسی کامل بازی تیم ملی ایران مقابل تیم ملی کیپ ورد
صفر-صفر شد اما از اون بازی‌ها نبود که بگی “بد بود”. بله، تیم ما پیروز شد در ضربات پنالتی، اما امروز می‌خوایم دقیق ببینیم چی خوب بود، چی کمتر، و برای مرحله بعد چی باید تغییر کنه.
چه‌چیزهایی مثبت بود:
تیم ایران خوب دفاع کرد؛ حریف که با یک ساختار بسته و ضدحمله‌ای وارد زمین شده بود، نتونست خیلی پشتِ خط دفاعی ما فشار بیاره. نظم و پوشش خط دفاعی قابل قبول بود.
مالکیت توپ دست ما بود و این یعنی فاز اول کار رو انجام دادیم: توپ رو گرفتیم، کنترل کردیم، و حریف رو مجبور کردیم واکنش نشان بده.
روحیه رقابتی بالا بود، بازیکنان تا آخر جنگیدن و در ضربات پنالتی تمرکز داشتن—این برای مسابقات حساس فوق‌العاده مهمه.
جایی که باید بهتر بشیم:
کیفیت پاس‌پیشرو و بازی‌سازی در میانهٔ زمین پایین‌تر از انتظار بود؛ ما توپ رو گرفتیم، اما خیلی وقت‌ها به محوطهٔ خطرناک نرسیدیم یا پاس آخر دقیق نبود.
تنوع خلق موقعیت کم بود؛ حریف کاملاً بسته بود و ما تقریباً به همان روش‌های معمول حمله کردیم (ارسال‌ها، شوت‌های از راه دور)، در حالی که ترکیب‌های سریع و عمقی می‌تونست بهتر جواب بده.
تعویض‌ها به‌موقع یا با تأثیر کافی انجام نشدن؛ وقتی ساختار حریف بسته باشه، اوردنِ بازیکنانی که می‌تونن عمق باز کنن یا سرعت ببخشن، بسیار حیاتی میشه.
برای بازی‌های بعدی؛ برنامهٔ اصلاح:
تمرین‌های پاس‌پیشرو، ترکیب‌های دو–سه پاس سریع در عرض و عمق تا بتونیم دیوارِ دفاعِ فشرده حریف رو بشکنیم.
شبیه‌سازی دفاع‌های بسته در تمرین: در تمرینات، خط میانی رو فشرده بگیرن تا بازیکنان یاد بگیرن چطوری با فضا کم کار کنن، باز شن، و موقعیت‌سازی کنن.
تمرکز بر تعویض هوشمندانه: بین دقایق 60 تا 75، زمانی که فاز حمله نیاز به جرقهٔ تازه داره، بازیکنی که عمق یا سرعت می‌ده وارد بشه.
ما برنده شدیم، این یک حقیقت مثبت است. اما اگر بخوایم در مراحل بعدی مقابل رقبای جدی‌تر (مثلاً کشورهای آفریقایی با سبک مشابه یا تیم‌های آسیایی پرسرعت) عمل کنیم، نیاز داریم هجومی‌تر، خلاق‌تر و سریع‌تر بشیم. همین الان، نیازِ اصلاح داریم؛ اما پایهٔ کار آماده است. با تمرین مناسب و مدیریت تاکتیکی بهتر، می‌تونیم با اعتماد به‌نفس بیشتری وارد میدان بشیم.
