فردای روز بازی با ژاپن!
ایران ژاپن را برد، دیگه چه خبر؟
شاید فوتبال تسکینی باشد بر تمام دردهای این روزهای مردم، اما بدون شک تاثیر هر مسکنی موقتی است.
حس و حال نیمه دوم بازی با ژاپن، شاید تا سالها برای ما تکرار نشود، آن حس غرور، بعد از گل جهانبخش در آخرین دقیقه بازی،آن سرنگونی شیرین کنعانی در محوطه جریمه و همکاری زیبای سردار و محبی و آن ضربه دقیق محمد محبی که به تور دروازه زیون سوزوکی رسید، دیروز حس غرور و لبخند حتی برای چند ثانیه روی لبان اکثر مردم ایران آمد.
مصاحبه رامین تلنگری بود تا یادآور شود که حال ما خوب نیست، هرچند که مخالف آن مصاحبه بودم ولی حرف‌های رامین حقیقت داشت،اما بنظر من در اوج مسابقات و قبل بازی نیمه‌نهایی و فینال زمان مناسبی نبود.
بگذریم؛ حالا فردای روز غرور آفرین است،خیابان‌های تهران دوباره ترافیک شده،مترو شلوغ است،تاکسی‌ها یا حتی کودکان کار میان چهارراه ها هم از برد دیروز حرف می‌زنند اما آیا هنوز هم کسی می‌خندد؟
فوتبال تسکینی مقطعی است، از این ورزش استفاده‌های ابزاری نکنید،دیدید خنده و حال خوب مردم چقدر لذت بخش هست، لطفا به فکر حال خوب مردم باشید.
این مردم جانشان را برای ایران می‌دهند، این مردم به کشور خود افتخار می‌کنند، نمونه‌اش بازی دیروز ایران و ژاپن که سراسر حس غرور شدند، فوتبال تمام زندگی نیست وقتی حال آدم‌ها خوب نباشد، این مردم دلشان به همین دلخوشی‌های کوچک خوش است، مردمی که هر دولتی به داشتن آنها افتخار میکند.
اما صادقانه بگویم؛ فوتبال کار خودش را کرد و شادی را به مردم هدیه داد حالا شما هم به فکر این مردم باشید تا لبخندشان دائمی شود.
فوتبال زمانی زیباست که هیچ پدری شرمنده نباشد، فوتبال زمانی زیباست که هیچ کودکی مجبور به کار کردن نباشد.
✍? پیمان چینی ساز- صبح ملت نیوز
