محمّد غفّاری (۱۲۲۶ ه.ش تا ۲۷ مرداد ۱۳۱۹ ه.ش)، معروف به کمال‌المُلک، نقاش نامدار ایرانی در دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی بود. وی از مشهورترین و پرنفوذترین شخصیت‌های تاریخ معاصر ایران به شمار می‌آید. کمال‌الملک برادرزاده صنیع‌الملک، و یکی از اعضای لژ فراماسونری ایران موسوم به لژ بیداری بود.
کمال‌الملک بعد از گذراندن دوره های تحصیلی خود در اروپا به دستور مظفرالدین شاه به ایران بازگشت و مدتی را در آن جا گذراند.
اما به دلیل اختلافات نظری که با شاه داشت، قادر به ماندن در ایران نبود و به عراق مهاجرت کرد.
اگر نگاهی به کارهای کمال الملک بیاندازیم، می توان به مهارت بالای این نقاش در طبیعت نگاری، منظره نگاری و چهره نگاری این هنرمند برجسته دوران قاجار پی برد.
در حالی که در آن دوره یک سبک سنتی در نقاشی ایرانی دیده می شد، اما نقاش بزرگ آن دوره کمال الملک به صورت قابل ملاحظه ای از این سبک فاصله گرفت و بیشتر به طبیعت نگاری روی آورد.
آثار کمال الملک بیشتر از طبیعت و چهره نگاری بود.
در ترسیم این آثار معمولا این هنرمند شرایط اجتماعی و فرهنگی را نیز در نظر می گرفت.
در نهایت این هنرمند برجسته در عرصه نقاشی در سن 95 سالگی دار فانی را وداع گفت.
این نقاش بزرگ که آن را به عنوان پدر نقاشی معاصر ایران نیز می شناسند در نهایت به دلیل کهولت سن و در حالی که در منزل در بستر بیماری بود درگذشت.
در وصیتی که از این نقاش بزرگ به جای مانده بود، او درخواست کرده بود که در باغی که در حسین آباد داشت دفن شود.
با این حال در حال حاضر این نقاش بزرگ در نیشابور و در مجاورت عطار نیشابوری یک آرامگاه دارد که علاقه مندان به این هنرمند می توانند از آن بازدید کنند.
خبرنگار : سمیه مقدمی نیا
